به گزارش مشرق، وب سایت الف در یادداشتی نوشت: چند روزی در محافل غیررسمی از قول وزیر محترم نفت عنوان می‌شد که کسانی که به آقای روحانی رای نداده‌اند جایی در نفت ندارند و باید بروند. تا اینکه این موضوع به خبرگزاری فارس درز کرد و وزیر هم با صراحت از این سخنان دفاع کرد.

بیان این اظهارات بیشتر یک شانتاژ سیاسی ارزیابی می‌شود چرا که در آغاز به کار دولت یازدهم، آقای وزیر به تغییرات گسترده و بی‌سابقه‌ای در رده همه مدیران ارشد و میانی وزارت نفت دست زد که دامنه آن به چند صد تغییر ظرف مدت کوتاهی انجامید. دامنه تغییرات تا رده‌های بسیار پایین حتی مسئول و معاون یک پروژه(حتی پروژه بدون اولویت و متوقف) گسترش یافت و باید گفت دیگر کسی نمانده است که فکر و اندیشه متفاوتی با این آقایان مدعی آزادی فکر و اندیشه داشته باشد. فلذا دلیل اینگونه شاخ و شانه کشیدن‌ها را باید جای دیگری جست.

شعار وزیر در ابتدای دولت یازدهم این بود که گروهبان‌ها بروند و ژنرال‌ها بیایند اما نمایش تلخ آمدن ژنرال‌ها به جایی رسید که مدیریت شرکت عظیم و استراتژیک ملی نفت ایران به یک فوق لیسانس مالی و مدیریت توسعه آن هم به یک دکترای آب و فاضلاب رسید. مدیریت عامل بزرگترین شرکت توسعه نفت به یک بازنشسته شصت و چند ساله سپرده شد که یک روز از سنوات خدمت خود را مدیرعامل یک شرکت کوچک هم نبود و فراتر از آن به دلیل شرایط جسمی امکان بازدید از پروژه‌ها را هم نداشت. تازه پس از گذشت سه سال که ناکارآمدی محرز ایشان، برای جناب وزیر هم محرز شد و او را با بازنشسته‌ای دیگر جایگزین نمود که یک روز هم در مدیریت بالادستی نفت حضور نداشت.

وزیر نفت این وزارتخانه تخصصی را با یک باشگاه سیاسی اشتباه گرفته است. هرچه از صدارت این ژنرال می‌گذرد بیشتر مشخص می‌شود که ایشان کماکان نقش ستاد انتخاباتی دولت مستقر را بازی می‌کنند. چه کسی است که نداند ریشه این ژست‌ها و این خط و نشان و شاخ و شانه کشیدن‌ها را باید در جای دیگری جست. جایی که قرار است کرسنت‌ها و قراردادهای خانماسوز IPC به فراموشی سپرده شوند تا در خلوت آن کنند که می‌خواهند. حالا که دیگر از خلوت هم گذشته و انبوه اینها در قالب مشاور و نماینده فلان شرکت و... از سر و کول شرکت بیچاره نفت بالا می‌روند آیا این حرف‌ها چیزی جز ژست‌های ابراز وفاداری برای محکم کردن جای پا برای وزارت بعدی تلقی می‌گردد؟

جناب آقای زنگنه! ملت شما را در تبلیغات ریاست جمهوری دیده است که در ویترین همایش‌های انتخاباتی با مدعیان هنری که در پارتی دستگیر و ممنوع‌الکار شده بودند نشستید. بله با هنرمندانی نشستید که یک جرمشان کشف حجاب رسمی بود و مسخره کردن جهان‌آرا در رقص و پایکوبی‌شان. رفتار شما در کمپین تبلیغاتی روحانی در کنار تزریق پول به فیش‌های حقوقی کارکنان در شب انتخابات نشان داد که باید خون گریست که همچون شمایی دهها سال وزیر بوده باشید.

شما غریبه‌ای هستید که به نفت آمده‌اید نشان به آن نشان که در دولت یازدهم همه معاونان خود(یا همان ژنرال‌هایتان) را پس از انتصاب حداقل یک بار تغییر داده‌اید تا نشان دهید که با دوازده سال حضور در کرسی وزارت نفت هنوز هم در تشخیص مصالح این صنعت، راه ترکستان را در پیش دارید.